1000 lat

(Pozostali z umarłych ożyli dopiero po upływie tysiąca lat.) To jest pierwsze zmartwychwstanie (Obj. 20:5).

1) Co Pismo Święte mówi o nadchodzącym tysiącletnim królestwie Chrystusa?

Biblia zapowiada, że po powrocie Chrystusa nastąpi zmartwychwstanie całej ludzkości dzięki cenie okupu, jaką Jezus zapłacił za Adama na krzyżu („Życie za życie”), aby wykupić nas wszystkich od śmierci (Ozeasza 13:14, 1 Tymoteusza 2:6, 1 Koryntian 15:21-22).
Biblia opisuje dwa rodzaje zmartwychwstania ludzkości :
Ludzie pierwszego zmartwychwstania – Są to naśladowcy Chrystusa, którzy z powodzeniem udowodnią swoją wiarę w Niego aż do śmierci. Zmartwychwstaną oni do specjalnego rodzaju niebiańskiego zmartwychwstania, gdzie będą rządzić z Chrystusem nad resztą zmartwychwstałej ludzkości (tj. ludźmi drugiego rodzaju zmartwychwstania) przez tysiąc lat (Obj 20:6; 2:26-27; 5:10; 3:21, 2Tym 2:12, 1Kor 15:40).
Ludzie drugiego zmartwychwstania – Jest to reszta ludzkości, która zmartwychwstanie na ziemi, aby uczyć się sprawiedliwości pod tysiącletnim panowaniem Chrystusa i jego naśladowców, a następnie zostanie osądzona na końcu tego okresu (Dz 3:20-21, Iz 26:9, 1Kor 6:2).
Tak więc tysiącletnie panowanie, które rozpocznie się po tych dwóch rodzajach zmartwychwstania, będzie miało określony cel.
Jego celem będzie rehabilitacja zmartwychwstałej ludzkości pod panowaniem Chrystusa i Jego zwycięskich naśladowców.
Chrystus i jego władcy będą nauczać sprawiedliwości zmartwychwstałej ludzkości.
Nawet szatan będzie trzymany związany podczas tego tysiąca lat, tak aby nie przeszkadzał poddanym Królestwa, gdy będą oni nauczani sprawiedliwości przez swoich niebiańskich władców (Obj. 20:1-2).

2) Jaki problem stwarza tekst z Obj. 20:5?

Omawiany werset składa się z dwóch części, jak poniżej:

5.a – (Reszta umarłych nie ożyła, dopóki nie skończyło się tysiąc lat).
5.b – To jest pierwsze zmartwychwstanie.

Pierwsza część 5.a stoi w sprzeczności z resztą Biblii, szczególnie z tymi wszystkimi fragmentami Pisma Świętego, które widzieliśmy wcześniej, a które opisują cel przyszłego tysiącletniego królestwa.

Gdyby reszta ludzkości nie ożyła i pozostała martwa aż do zakończenia tysiącletniego panowania, wówczas to panowanie nie miałoby żadnego celu ani przyczyny.
Ludzie Pierwszego Zmartwychwstania panowaliby nad pustą planetą jako fikcyjni władcy bez żadnego powodu.
Są tacy, którzy próbują twierdzić, że ci władcy po prostu panowaliby nad ostatnim pokoleniem ludzkim, które pozostało przy życiu na planecie w danym momencie. Ale ta teoria nie ma ani biblijnych podstaw, ani nie wyjaśnia, dlaczego tylko ostatnie pokolenie ludzi zasługuje na specjalne traktowanie w uczeniu się sprawiedliwości pod rządami Chrystusa i jego naśladowców, w specjalnych warunkach, w których nawet Szatan jest związany – podczas gdy wszystkie wcześniejsze pokolenia ludzkie były pozostawione pod władzą Szatana.
Tak więc werset z Obj. 20:5a stanowi poważny problem dla biblijnej harmonii – nie tylko przez sprzeczność z wieloma solidnymi wersetami, ale także przez zasadnicze zniweczenie ważnego celu Królestwa Chrystusowego, które ma nadejść na Ziemi.

Jak Pan Jezus radził swoim naśladowcom: „Szukajcie, a znajdziecie„, to rzeczywiście warto poświęcić czas na poszukiwanie prawdy w Piśmie Świętym. Kiedy spojrzymy na kontekst Obj. 20:5 i przeszukamy manuskrypty tekstu Objawienia, znajdziemy kilka interesujących odpowiedzi w tym względzie.

Wersety, które zapewniają kontekst wokół Objawienia 20:5 są jak poniżej.
Objawienie 20:

Kontekst

4 – Ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat.
5.a – (Reszta umarłych nie ożyła, dopóki nie skończyło się tysiąc lat).
5.b – Jest to pierwsze zmartwychwstanie.
6 – Błogosławieni i święci są ci, którzy mają udział w pierwszym zmartwychwstaniu.
Widzimy więc, że wersety 4-6 stanowią w istocie spójny opis pierwszego rodzaju zmartwychwstania. Skupmy się teraz na części 5.a.

Manuskrypty

Obj. 20:5.a – (Reszta zmarłych nie ożyła, dopóki tysiąc lat się nie skończyło.)
Kiedy przeszukujemy najwcześniejsze rękopisy, dochodzimy do poniższych ustaleń:

Zdanie 5.a nie występuje w najstarszych i najbardziej wiarygodnych manuskryptach, w tym synajskim i syriackim.
Około 40% z 200 dostępnych manuskryptów Objawienia nie posiada 5.a.
50% najwcześniejszych manuskryptów z IV-VIII w. nie ma go.
Cofając się dalej w czasie, najwcześniejszym dostępnym manuskryptem Objawienia jest komentarz do Objawienia autorstwa Wiktoryna z Pettau (z 300 r. n.e.). I manuskrypty tego komentarza nie mają 5.a.
Nawet w manuskryptach, w których 5.a się znajduje, występuje ono w bardzo niespójnych formach
W niektórych skryptach występuje tylko na marginesach, a nie jako część tekstu
W niektórych manuskryptach zaczyna się od „Ale”, podczas gdy w innych poprzedza go „I”.
Niektóre manuskrypty, które powstały znacznie później, mają „znowu”, podczas gdy inne nie.
The Anchor Bible opisuje dowody z manuskryptów przeciwko 5.a.
Tak więc, gdy sprawdzimy manuskrypty, okaże się, że ta część, która mówi, że reszta umarłych nie zmartwychwstała do życia aż do końca tysiąca lat, nie była w rzeczywistości częścią oryginalnej Biblii. To sugerowałoby, że ktoś wstawił tę część do późniejszych manuskryptów z potencjalnie ukrytymi motywami.

Historia wstawiania

Jak stwierdza kilka fragmentów Pisma Świętego, wierzący od pierwszego wieku oczekiwali, że zmartwychwstanie całej ludzkości – tzn. „Wszyscy umarli zmartwychwstaną!” – nastąpi, gdy Chrystus powróci, aby ustanowić swoje Królestwo.
Kiedy cesarz Konstantyn doszedł do władzy, ogłosił chrześcijaństwo oficjalną religią swego Imperium i doprowadził do połączenia Kościoła chrześcijańskiego z państwem rzymskim.
Stopniowo, w celu zdobycia kontroli nad masami, Rzym zaczął twierdzić, że tysiącletnie Królestwo Chrystusa zostało ustanowione właśnie wtedy przez samo Imperium Rzymskie.

Ale z tym twierdzeniem był pewien problem. Napotykało ono na poważną przeszkodę – jeśli Imperium Rzymskie było rzeczywiście królestwem Chrystusa, to dlaczego nie nastąpiło wtedy obiecane zmartwychwstanie?
Odpowiedź na to pytanie była głównym motywem wstawienia 20:5a do tekstu. Aby udowodnić, że Cesarstwo Rzymskie było rzeczywiście Cesarstwem Chrystusa, zmartwychwstanie mas musiało zostać odłożone na później, poza czasy przewidywanego tysiącletniego panowania Cesarstwa.
Tak więc, potencjalnie skryba z czwartego lub początku piątego wieku, pod wpływem Imperium Rzymskiego, najpierw dodał na marginesie komentarz: „Reszta umarłych nie żyła aż do skończenia tysiąca lat„.
Późniejszy skryba przeniósł go z marginesów do tekstu.
Nadal nie pasowało to do kontekstu, więc niektórzy skrybowie próbowali dodać przedrostek „I„, a inni dodali „Ale„.
Skrybowie, którzy pojawili się znacznie później, wstawili ‚znowu’ po ‚nie żył’.
Tak więc 5.a występuje w różnych niespójnych formach nawet w tych manuskryptach, które go zachowały.

Wniosek

D.D. Whedon w swoim „Komentarzu do Nowego Testamentu” o Obj. 20:5a pisze:

D.D. Whedon w swoim „Komentarzu do Nowego Testamentu” o Obj. 20:5a pisze:
„Istnieje pewna ilość odmian w kopiach zawierających to zdanie. Istnieją trzy odmiany w języku greckim tych słów, „ale reszta” ; trzy odmiany słowa „żył” ; dwie „aż”… To zdanie, jak gdyby zostało wstawione, zakłóca ciągłość tekstu. Wchodzi między następne słowo, a wypowiedź, do której odnosi się jego stwierdzenie. Zdanie to czyta się jak notatkę wyjaśniająca jakiegoś kopisty, która została wpleciona w tekst, i to w bardzo niezręcznej jego części… żaden solidny biblista nie uzna tego zdania za godne zaufania…”.

„.W istocie, gdy pominiemy 5.a i przeczytamy wersety 4, 5.b i 6, widzimy ciągły strumień spójnej narracji, podczas gdy 5.a odstaje jak obolały kciuk, przerywając narrację, zmuszając niektóre wersje biblijne (np. NIV) do umieszczenia go nawet w nawiasie. Jest ku temu jeden oczywisty powód. Nie było go w oryginale. Nie był częścią Biblii. Została fałszywie wstawiona przez późniejszych uczonych w Piśmie w złych zamiarach, ignorując straszliwe ostrzeżenia przed takimi działaniami w samej księdze (Objawienie 22:18), gdy szatan śmiało próbował porwać dla siebie Imperium Chrystusa w imieniu Imperium Rzymskiego.

Zgodnie z oryginalną Biblią, Objawienie 20:4-6 powinno brzmieć jak poniżej:

4 – Ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat.
5.b – To jest pierwsze zmartwychwstanie.
6 – Błogosławieni i święci są ci, którzy mają udział w pierwszym zmartwychwstaniu.
Tak, rzeczywiście istnieją dwa rodzaje zmartwychwstań, ale nie są one oddzielone od siebie tysiącem lat. Różnią się one raczej w tym sensie, że ci z pierwszego zmartwychwstania – sprawdzeni wierzący – zasiądą na tronach z Chrystusem i będą panować nad tymi z drugiego zmartwychwstania – resztą ludzkości – aby uczyć ich sprawiedliwości.

Tysiącletnie Królestwo Chrystusa będzie miało chwalebny cel, a będzie nim rehabilitacja i restytucja zmartwychwstałej ludzkości pod niebiańskim panowaniem Chrystusa i Jego zmartwychwstałych naśladowców. Sam Jezus określił je jako „Odnowienie wszystkich rzeczy” (Mt 19:28), a Piotr uznał je za „Czasy restytucji wszystkich rzeczy” (Dz 3:21).